ای فرزندم ! دوستان خویش را از اشخاص وارسته و متعهد و متوجه به معنویات و آنان که به حب دنیا و زخارف آن گرایش ندارند و از مال و منال به اندازه کفایت و حد متعارف پا بیرون نمی گذارند و مجالس و محافلشان آلوده به گناه نیست و از اخلاق کریمه برخوردارند انتخاب کن، که تاثیر معاشرت در دو طرف صلاح و فساد اجتناب ناپذیرند.
و سعی کن از مجالسی که انسان را از یاد خدا غافل می کند، پرهیز نمایی که با خوگرفتن با این مجالس ممکن است از انسان سلب توفیق شود که خود مصیبتی است جبران ناپذیر است.
صحیفه امام ، ج16، ص 211 - 212
